Point News Marathi

*कुणी लिहिलंय माहीत नाही,* *पण आम्हीं अनुभवलंय;* *हे वास्तव आहे....* *तीन चांगल्या गोष्टी* आमच्या बाबतीत सुदैवाने लवकर झाल्या. १) मॅगी यायच्या आत आम्ही *मोठे* झालो._ २) Mobile यायच्या आत आमचे *शिक्षण* झाले. आणि सगळ्यात महत्त्वाचे म्हणजे ३) Whatsapp यायच्या आत आमचे *लग्न* झाले. आमच्या लहानपणी इंग्रजीचं फॅड अजिबातच नव्हतं.  ABCD .......XYZ याचा संबंध *फक्त शाळेत* गेल्यावर, ते ही इंग्रजीच्या तासालाच ! आणि आता ABP माझा, CID, MRI, X-ray, Blood, Star TV, Z-TV *विचारूच नका.* आमच्या लहानपणी, *This is Gopal. आणि That is Seeta.* ही दोन वाक्ये पाचवीत गेल्यावर वाचता यायचे, तरी घरी *जबरदस्त कौतुक* व्हायचं ! आई लाडानं जवळ घ्यायची आणि मायेनं मुका घ्यायची. आई लेकराकडे इतक्या कौतुकाने पहायची, की त्या पोराला *एकदम कंडक्टर* झाल्या सारखंच वाटायचं ! अहो कंडक्टर याच्यामुळे की ..... आमच्या लहानपणी एखाद्या पोराला मोठ्या माणसाने विचारले,  हं sss काय रे बाळा, मोठेपणी तू काय होणार ? असा प्रश्न विचारला की ते पोट्टं हमखास म्हणायचं ..... *मी मोठेपणी कंडक्टर* होणार किंवा *पोलीस* होणार ! तुम्हाला खोटं वाटे...

जगायचंय, तर बदलायला शिका!" गावाच्या मातीत वाढलेली पिढी राबराब राबते, पिकं पिकवते, पण त्यांचं मोल ठरवतं शहरातल्या एसी रूममध्ये बसलेलं कोणी तरी. शेतकऱ्यांनो, हे लक्षात ठेवा—पुढच्या पिढीला टिकवायचं असेल, तर शिक्षणाची वाट धरायलाच हवी. हो, सुरुवातीला तुमची मुलं अडचणींना सामोरं जातील. शहरात चाकरीच्या शोधात काट्यांवर चालावं लागेल. पण हे काही काळाचं दुःख, अशिक्षित राहून आयुष्यभर संधी गमावण्यापेक्षा या संघर्षाला सामोरं जाणं केव्हाही चांगलं. शहरं आता बोलूनसुद्धा गंडवायला शिकली आहेत. आणि आपण अजूनही प्रामाणिकपणाच्या धाग्यात गुंतलेलो. आजचा जमाना असा झालाय की फसवणूक करणाऱ्यांना शहाणं मानलं जातं. तुम्ही प्रामाणिकपणे दूध विकता, पण शहरात तेच दूध बाटलीत भरून शंभर रुपयांनी विकलं जातं. ज्यांचे करोडोंचे धंदे चालतात, ते कर भरत नाहीत. पण "शेतकरी टॅक्स भरत नाही" म्हणून उगाच गळा फाडतात. ज्यांना आपल्या बाल्कनीत झाडं जगवता येत नाहीत, ते ऊस न लावण्याचे सल्ले देतात. त्यांना काय कळणार? ज्यांच्या गॅलरीत कबुतरं हागतात, ते सांगतात "गाय पाला!" आणि त्याच गायी रस्त्यावर दिसल्या की हाक...